Geertruidenberg

Ik kreeg een enkele reactie op mijn artikel van twee maanden terug over waarden, normen en vormen: zie Ineke’s column van 15 mei jl. Uiteraard gaat het erom dat men bij elke vorm van begroeting daarmee ook echt respect aan de ander wil betonen.

Anders – als men er toch niets van meent – kan men het maar beter achterwege laten. Het gaat dus zeker om de innerlijke houding en niet om de uitwendige, de vorm. In ieder geval heb ik niet willen beweren dat de westerse handdruk in die zin per definitie afstandelijk is. Maar wellicht heb ik het te negatief geformuleerd door het “de meeste afstandelijke vorm” van begroeten te noemen. Wat ik heb willen zeggen is dat veel andere (o.a. oosterse) vormen van begroeting mij – als vorm – meer aanspreken dan de handdruk. Maar niet heb ik willen stellen dat men door iemand de hand te drukken per definitie geen respect zou betonen. Voor welke vorm van begroeting men ook kiest: het is en behoort natuurlijk een persoonlijke keuze te zijn. Maar de handdruk moet niet als enige mogelijkheid van begroeting opgelegd worden, zoals in sommige gemeenten (Rotterdam) gebeurt, maar ook opgedrongen wordt als alleenzaligmakend door bepaalde partijen of bewegingen. Het belangrijkste is en blijft de innerlijke houding, dat men echt de ander respecteert in zijn of haar uniekheid en de wijze waarop men dat doet is niet belangrijk.

Piet de Peuter