Geertruidenberg

Hoe moet je de heer W. aanpakken in de politieke discussie ? Dat is een vraag waar de meningen over verschillen. In ieder geval niet (meer) op de softe manier waarop de meeste politieke partijen dat op dit moment doen.

Dat betekent niet dat wij als tegenstanders van de denkbeelden van W. ons – net als hij – moeten overgeven aan allerlei scheldpartijen en het opzettelijk beledigen van personen. Maar wat mij betreft heeft een keiharde en scherpe aanpak de voorkeur. Agnes Kant heeft dat in het lijsttrekkersdebat begin maart van dit jaar al laten zien. Zij merkte onder andere terecht op dat de heer W. (en zijn denkbeelden dus) een gevaar is voor onze samenleving. Van de SP / Joris kreeg ik met mijn verjaardag het boek: “Nietsche en Kant lezen de krant” (2009), geschreven door Rob Wijnberg. Hij schrijft daarover een aantal behartigenswaardige dingen. Iedereen lijkt te vinden dat we onze toon ten opzichte van W. moeten matigen en ons netjes en keurig moeten gedragen tegenover hem. Die gematigde, “nette” houding speelt wel W. in de kaart. Zijn politieke speelveld wordt steeds groter omdat zijn tegenstanders zo “aardig” blijven. Het gevolg is dat W. nu zo ongeveer iedereen – tot regeringsleiders toe – voor laf, slap, gek of freak heeft uitgemaakt. En dat gaat maar door. Want W. trekt zich niets aan van de fatsoenregels en toont voor niemand respect. Een respectvolle toon heeft alleen maar zin als de tegenstander zich ook aan deze spelregel houdt. Maar als er geen scheidsrechter is die de spelers terugfluit als dat nodig is, dan staan degenen die zich wel aan de spelregels houden heel snel buitenspel. Kortom: wie klappen uitdeelt, kan ze terugverwachten.
Niet alleen hard, maar ook scherp. Want de heer W. is een draaikont die zijn politieke denkbeelden (niet alleen over de islam) helemaal aanpast aan hetgeen volgens hem stemmen oplevert. Op sociaal, financieel en economisch terrein is en blijft hij gewoon een neo-liberaal. Ook voor hem is de vrij-markt-economie en het kapitalisme heilig. En als dat het uitgangspunt is, dan is wantrouwen gepast als W. sociaal gaat doen. Geloof er maar niets van. We hebben het al gehoord en dat zal de komende weken nog meer gebeuren. W. lost de economische crisis wel op door alle moslims uit het land te zetten, hun baan af te nemen en hun huizen. En niemand komt ons land meer in. Ik overdrijf een heel klein beetje, maar in hoofdzaak zal dat het verhaal van W. zijn. En dat lost niets op. Problemen moet je niet alleen benoemen, maar ook moet je komen met serieuze oplossingen. De SP heeft als socialistische partij een heldere analyse van de maatschappij. Die komt er op neer dat echte solidariteit en gelijkwaardigheid alleen maar mogelijk kunnen zijn in een maatschappij die gebouwd is op eerlijke sociale en economische fundamenten. En dat betekent dat gewerkt moet worden aan het afschaffen van de onderdrukkende vrije-markt-economie die alleen vrijheid biedt voor enkelen, maar schijn-vrijheid en armoede voor velen in Nederland en in de wereld.
Nogmaals: tegenover W. moeten we onze toon niet matigen, maar net zo hard terugslaan. Want als we ons in het politieke debat laten aftuigen hebben tegenstanders als W. alleen maar vrij spel. Reden genoeg om aan de slag te gaan voor een goed resultaat bij de 2e kamerverkiezingen op 9 juni aanstaande.
Piet de Peuter, voorzitter